Прамовы і інтэрв’ю

"Лакальны канфлікт на паўднёвым усходзе Украіны не стаў канфліктам міжнароднага характару. Вайна не прыйшла на тэрыторыю іншых краін, а гэта цалкам магло адбыцца. Фактычна процістаянне ў Еўропе ў пэўным сэнсе было замарожана. Гэта вельмі важна. Думаю, што далейшае развіццё падзей не будзе такім драматычным, як гэта магло быць", - сказаў эксперт.

Ён таксама звярнуў увагу, што ва ўкраінскі ўзброены канфлікт была ўцягнута вялікая колькасць грамадзян з розных дзяржаў, якія прыехалі ва Украіну і апранулі там палявую форму. "Пры гэтым незразумела, у чыім аператыўным падпарадкаванні яны знаходзіліся. Гэта былі розныя добраахвотніцкія фарміраванні. Такіх людзей былі тысячы як з аднаго, так і з іншага боку. Мінскія пагадненні далі магчымасць гэту справу лакалізаваць", - адзначыў Аляксандр Шпакоўскі.

У сваю чаргу дырэктар па даследаваннях "Ліберальнага клуба" Яўген Прэйгерман падкрэсліў: "Самае галоўнае, што мінскія пагадненні далі магчымасць усё ж такі прыпыніць тыя маштабы забойства людзей на ўкраінскай зямлі, якія мы назіралі. Паводле даных ААН, ужо больш за дзевяць тысяч чалавек загінулі ў выніку гэтых баявых дзеянняў", - сказаў ён. Яўген Прэйгерман растлумачыў, што пасля падпісання пагадненняў загінулі толькі каля 200 чалавек. "Мы разумеем, што кожнае чалавечае жыццё - гэта вялікая страта, але ў той жа час кожнае выратаванае жыццё - гэта вялікі набытак", - падкрэсліў эксперт.

Другія мінскія пагадненні, або "Мінск-2", былі прыняты пасля шматгадзінных перагавораў 12 лютага 2015 года ў выглядзе дэкларацыі па выніках сустрэчы кіраўнікоў некалькіх дзяржаў: Германіі, Расіі, Украіны і Францыі. Яны былі падпісаны ўдзельнікамі кантактнай групы па ўрэгуляванні ўкраінскага крызісу, у якую ўваходзяць прадстаўнікі АБСЕ, Расіі, Украіны і асобных раёнаў Данецкай і Луганскай абласцей.