Само па сабе гэта рашэнне не мае ніякага значэння. ЕС ужо неаднаразова на працягу бягучага года выкарыстоўваў націск на Беларусь.
Пры гэтым добра вядома, што меры прымусу даюць супрацьлеглы вынік: умацоўваюць недавер і ўскладняюць пошук эфектыўных рашэнняў, якія маглі б садзейнічаць урэгуляванню існуючых рознагалоссяў.
У рэальнай палітыцы адзін "збой" можна лічыць выпадковасцю, два - супадзеннем, але тры і больш - гэта ўжо відавочны доказ памылковасці дзеянняў.
Пасля яўнага палітычнага фіяска антыбеларускіх ініцыятыў на саміце "Усходняга партнёрства" ў Варшаве гэта проста кідаецца ў вочы.
Але краіны Захаду зноў і зноў "наступаюць на тыя ж граблі".
Гэта дае магчымасць зрабіць некалькі вывадаў.
ЕС не мае ніякай рацыянальнай палітыкі ў адносінах да Беларусі і супакойвае сябе імітацыяй дзеянняў.
Еўрапейскія палітыкі, якія працуюць на беларускім напрамку, не могуць або не хочуць сфармуляваць прапановы, што задаволілі б ЕС і пры гэтым улічвалі б права Беларусі на суверэннае і самастойнае развіццё.
Пры ўсіх гучных заявах еўрапейскія палітычныя колы дэманструюць нізкі ўзровень зацікаўленасці ў пошуку рашэнняў, паколькі разумеюць надуманасць прэтэнзій, якія яны прад'яўляюць.
Беларускі бок зыходзіць з таго, што рана ці позна Еўрасаюзу давядзецца разарваць гэта заганнае кола і вярнуцца да нармальнага дыялогу.
Мы разлічваем, што нашым еўрапейскім калегам хопіць на гэта мудрасці.
Пн | Аўт | Сер | Чцв | Пт | Сб | Нядз |
---|